Psychomotoryka jest metodą zorientowaną na ruch, która poprzez różnorodne możliwości działania i rozwiązywania problemów, a więc poprzez kognitywną i poprzez motoryczną ofertę wspierającą rozwój, w specjalnie zaaranżowanym scenariuszu psychomotorycznym, wywiera pozytywny wpływ na całościowy rozwój dziecka.
Psychomotoryka daje dziecku możliwość wyrażania siebie samego i własnych doświadczeń, eksperymentowania z warunkami sytuacji ruchowej (pomieszczenie, sprzęt, uczestnicy), a tym samym umożliwia zdobywanie pozytywnych doświadczeń psychicznych i fizycznych. Wspiera ona kompetencję Ja, umiejętność zdobywania wiedzy oraz kompetencje społeczne dziecka, które może podejmować własną inicjatywę, wprowadzać własne pomysły i stosować je w praktyce. Dzieci potrzebują również elementu zaskoczenia, tajemnicy, niecodzienności. Jednym słowem potrzebują przygód. Podczas aranżacji zabaw psychomotorycznych staram się wzbudzić fascynację uczestniczek i uczestników oraz ich zmotywować, aby fascynacja tym, co robią nie osłabła.
Od dzieci wymaga się o wiele więcej niż samego brania udziału w wesołej zabawie. Ich zadaniem jest także myślenie i działanie. Takie połączenie doświadczania, myślenia i działania jest elementem pedagogicznego ujęcia psychomotoryki empowermentu. Ćwiczenia psychomotoryczne (zabawy i aranżacje) mają na celu przywrócenie równowagi między psychiką a ciałem. „Terapia psychomotoryczna łączy w sobie poglądy i elementy psychologii klinicznej i wychowawczej, psychiatrii, fizjoterapii, wychowania fizycznego, muzykoterapii i arteterapii. Środkiem do celu w psychomotoryce jest umiejętność wykonywania ćwiczeń ruchowych, pokonywania strachu, podejmowania wspólnego zadania i udział we wspólnej zabawie”.